Każdy z nas ma ich blisko 600 i na co dzień nie zdajemy sobie sprawy z ich istnienia. Czasem jednak w naszym organizmie „coś się psuje” i węzły chłonne powiększają się, stają się bolesne.
U osób młodych, zwłaszcza u dzieci, węzły łatwo się powiększają nawet przy zwykłym przeziębieniu. Z kolei u osób po 50. roku życia przyczyną powiększenia częściej są poważniejsze schorzenia. Nie znaczy to jednak, że każde powiększenie węzłów u ludzi starszych jest groźne, ani że przed trzydziestką taki objaw można bagatelizować.
W węzłach chłonnych znajdują się komórki odpornościowe – limfocyty. Ich zadaniem jest unicestwianie dostających się do organizmu np. wirusów czy bakterii, a także komórek nowotworowych. By wykonać to zadanie – po zidentyfikowaniu intruza – w węźle chłonnym rośnie armia limfocytów. I wtedy, chciał nie chciał, powiększa on swoją objętość i wzrasta. Powiększenie węzłów chłonnych świadczy więc o tym, że układ odpornościowy został zmuszony do wzmożonego wysiłku. Niekiedy węzeł powiększa się nieznacznie, a niekiedy na tyle, że swobodnie można go wyczuć palcami pod skórą. Powiększają się głównie te węzły, które znajdują się w okolicach częstego kontaktu z bakteriami czy wirusami (węzły szyi, pachwinowe). Gdy chorujemy, wielkość węzłów chłonnych może wzrosnąć nawet dziesięciokrotnie. Taki wzrost może spowodować m.in. przeziębienie, chory ząb, zapalenie gardła czy uszu oraz wszystkie choroby zakaźne.
Węzły są wtedy nie tylko wyraźnie zaznaczone, ale też zwykle bolesne. Taki stan może się utrzymywać nawet do 2 tygodni od rozpoczęcia leczenia. Jeśli powiększenie i bolesność węzłów utrzymuje się dłużej (a nawet się nasila) – powód może być mniej prozaiczny niż banalna infekcja. I nie ma co zwlekać z wizytą u lekarza.
Nie ma potrzeby badać profilaktycznie węzłów chłonnych, jeśli jednak są one powiększone przez kilkanaście dni, a do tego jeszcze ciągle rosną, są bolesne lub skupiają się w większe grupy, mamy stany podgorączkowe, pocimy się zbyt obficie, zwłaszcza w czasie snu – bez wątpienia coś niedobrego dzieje się w organizmie i trzeba szybko zgłosić się do lekarza. Kiedy wymienionym objawom dodatkowo towarzyszy gwałtowne chudnięcie bez widocznej przyczyny, duszność, niewiadomego pochodzenia kaszel, zmęczenie i świąd skóry – trzeba jak najszybciej poddać się badaniom. Takie symptomy mogą zwiastować chłoniaka, czyli nowotwór układu limfatycznego. Im wcześniej zostanie on wykryty, tym prędzej można powrócić do zdrowia.
Lekarz przypisuje odpowiednią diagnostykę w zależności od objawów. Oprócz dokładnego wywiadu i badania lekarskiego mogą okazać się konieczne, np. morfologia krwi (z OB), badanie szpiku, RTG, USG, tomografia komputerowa, limfografia (po wstrzyknięciu kontrastu do naczyń chłonnych wykonuje się zdjęcia RTG), pobranie próbek z węzłów chłonnych (biopsja), a nawet wycięcie całego węzła i zbadanie go pod mikroskopem.
Węzły chłonne rosnąc, sygnalizują określone schorzenia:
WĘZŁY PACHWINOWE:
• choroby przenoszone drogą płciową (np. kiła, rzeżączka, rzęsistkowica)
• nowotwory narządów płciowych
• grzybice narządów rodnych
• zakażenia w obrębie nóg
• białaczka
• ziarnica
• chłoniaki
• młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów
• mononukleoza.
WĘZŁY PODŻUCHWOWE :
• angina
• zapalenie gardła
• zapalenie ucha
• choroby zębów i dziąseł
• nowotwory nosogardzieli.
WĘZŁY SZYJNE :
• toksoplazmoza
• białaczka
• ziarnica
• chłoniaki
• przerzuty raka tarczycy
• zakażenia górnych dróg oddechowych
• mononukleoza
• odra
• świnka
• młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów.
WĘZŁY NADOBOJCZYKOWE:
• te leżące po lewej stronie ciała – przerzuty raka żołądka.
WĘZŁY PACHOWE:
• mononukleoza
• przerzuty raka sutka
• ziarnica
• białaczka
• chłoniaki
• młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów
• toczeń (rzadko)
• zranienia w obrębie rąk (charakterystyczny objaw u dzieci).
WĘZŁY PODKOLANOWE:
• zaawansowana tzw. stopa cukrzycowa
• zropiałe wrastanie paznokcia
• zranienia w obrębie nóg, poniżej kolan (charakterystyczny objaw u dzieci)
• choroby zakaźne (np. odra, świnka).
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz